به اعتقاد برخي اصل اين كلمه به صورت گيوكان كه از تركيب دو كلمة گيو به معني پهلوان ، دلير و رشيد و كان به معني سرزمين ميباشد.
( سرزمين پهلوانان و دليران)
در مقابل ، نظرية ديگري هم هست كه چنين عنوان شده است : قبل از استيلاي اعراب به ايران و آذربايجان مناطق زيادي بودند كه به
پسوند گان ختم مي شدند مانند: زنگان ، زدگان ، گوگان ، گاوگان و . . . كه بعد از استيلاي عرب ها رواج يافته است از آنجا كه
در خط و رسم عرب بجاي گ از حرف ج استفاده نمودهاند كه در نتيجه زنگان به زنجان تغير مي يابد و كلمه گوگان يا گاوگان به كوكان و يا كاوكان
تغيير مي يابد. نظريه سوم: در اين منطقه بدليل نزديكي به درياچه اروميه و وجود مزارع و آبهاي روان محل پرورش گاو بوده است
كه كلمة گان نيز بمعناي محل پرورش يا محل و ميهن بوده است كه جمع كلمه به معني سرزمين پرورش مي باشد ولي در اين مورد مدرك مستندي
در دست نمي باشد و خود اهالي منطقه نيز اين نظريه را تأييد نمي كنند. اما به نظر مي رسد كلمه گاوگان از كلمة بكاول كه مخفف كلمة كاوُل
(به معني سفره چي باشد) كه تركان به آن اطلاق مي كردند گرفته شده باشد و با توجه به اينكه مسير جادة باستاني ابريشم از اين شهر مي گذشته
و بر سر راه كاروانيان و گذرگاهان بود به معني سفرهچي ها آمده باشد و همچنين به احتمال قوي گاوگان از كلمة كاوگان كه در شاهنامه فردوسي
آمده است گرفته شده و منسوب به خاندان كاوگون باشد كه در اين مناطق مي زيستهاند:
سپهدار چون قارَن كاوگان به پيش سپاه اندرون آوكان
دوشنبه ۱۷ فروردین ۹۴ | ۱۵:۵۰ ۱۵۳ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است